woensdag 30 september 2009

Dol op wol

Op de zomerdag van PWN kreeg ik een kuubzak ruwe schapenwol van een herder. De kuubzak stond er voor een prijsvraag: "Wat brengt de wol op bij de groothandelop?" De bezoeker, die het juiste antwoord wist, zou de zak wol mee mogen nemen.

Niet een bezoeker wist de vraag juist te beantwoorden. Voor de gein zei ik tegen hem: "30 cent". Met dit antwoord had ik de meest juiste benadering. Een kuubzak wol brengt bij de groothandel namelijk maar 20 cent op. Ik vind het enerzijds schandalig, anderzijds biedt zo´n lage prijs mogelijkheden om iets innovatiefs te verzinnen.

Ik werd uiteindelijk de gelukkige eigenaar van de enorme zak ruwe wol. Ik wist al meteen, dat ik er mee wilde mulchen. De zak staat inmiddels al drie maanden op de tuin en ik heb er nog niets mee gedaan. Ik durfde niet. Stel je voor, dat de pleuris uitbreekt. Dat vogels of andere beesten er massaal op afkomen. Dat zullen mijn mede-tuinders me niet in dank afnemen.

Nu heb ik eindelijk de oplossing van dat probleem gevonden: ik maak er strengen van, die ik met strotouw ga omwikkelen. Die strengen gebruik ik om rond de aardbeien en ander fruit te leggen, op plekken, waar ik niet wil wieden. Ik kan me niet voorstellen, dat een vogel met een hele streng wol door de lucht kan vliegen.

Eerst wilde ik er matten van maken met de netten, die ik nooit meer wil gebruiken om iets af te dekken. Dat doe ik toch maar liever niet, straks blijven de vogels in de netten hangen. De netten gebruik ik wel voor het maken van natuurlijke daken. Vogels houden niet van de kleur blauw, daarom leg ik er blauw zeil overheen.

Om matten te maken heb ik deskundige hulp nodig. Ik weet, dat mensen met ruwe wol vilten. Ik heb er geen verstand van, maar volgens mij moet ik de wol wassen met zeep Dat wil ik niet op de tuin. Daarvoor het ik eigenlijk een productieschuurtje nodig. Plannen voor volgend jaar dus...

Aangezien wol heel veel vocht kan vasthouden, zou het wel eens een fantastisch medium voor potgrond kunnen zijn. Uit ervaring weet ik, dat fijngeknipte mensenharen een zeer goede meststof zijn, net zoals de hoefsnippers, die ik van de hoefsmit op de manege krijg. Het zou me niks verbazen, als wol dezelfde eigenschappen heeft.

Dit ga ik ook meteen uitproberen en wel met maggiplanten. Deze planten groeien altijd makkelijk en hard. Nu mogen ze in een groei-wedstrijd laten zien, of de theorie ook in de praktijk werkt. We zullen zien...

Op naar de tuin...

donderdag 17 september 2009

Landschatten

Hartelijk welkom bij Landschatten

Landschatten is als project in 2009 ontstaan. Met Landschatten wil Bella Plant overal in Nederland eetbare landschappen laten groeien. Bella Plant kweekt krachtige kruiden, eetbare bloemen, duurzame groentes, fantastisch fruit, geweldige paddestoelen en sterke notenbomen.

Het assortiment groeit ieder jaar explosief. TuinSter Bea en vele vrienden met groene vingers wisselen graag plantmateriaal en kennis uit. Iedere herfst oogst Bea de zaden van kruiden, bloemen en groentes en kweekt daarmee het volgende jaar weer een indrukwekkend assortiment leuks.

De werkwijze van Bella Plant is innovatief met gebruik van technieken uit de biologisch dynamische landbouw, permacultuur en een mix uit gezond verstand, goed gevoel en groene vingers.

Ieder mens heeft groene vingers, soms moet hij/zij dat alleen nog maar ontdekken. Oefening baart kunst. Omgaan met planten zorgt voor een goede ontwikkeling van de zintuigen en de juiste intuitie.

Landschatten is een project, waarbij de materialen en kennis van Bella Plant doorgegeven worden voor nieuwe projecten. Binnen maar een paar jaar kunnen overal in Nederland eetbare landschappen ontstaan met volop oogst voor de bewoners. Zo komen wij weer in contact met de natuur, de natuurlijke levensritmen en met onze medemensen.

Met groene groeten, TuinSter Bea